Nie ma grzybków, nie ma i już

Co tu dużo gadać... byłam pewna, że o tej porze roku zaleję Was wpisami o fantastycznych grzybach.

O wielkich koszach

o trudach zapalonego grzybiarza najpierw w pokonywaniu chaszczy i zarośli, później przy czyszczeniu i obróbce tego leśnego złota.
A jak jest, każdy widzi. Sucho. Sucho. Sucho. Czytając internetowe relacje z grzybobrań, w których często występują sformułowania "w lesie kompletna susza, ale zebrałem cały kosz..." (tu do wyboru: prawdziwków, podgrzybków, opieniek...) naiwnie co jakiś czas zapuszczam się w okoliczne lasy i widzę... nic.
Znaczy się widzę mnóstwo. Tu przemknie łoś (ostatnio wyskoczył trzy metry przede mną), tu zaskrzeczy wiewióra, widoki palce lizać.

Ale coś w rodzaju grzyba praktycznie nie występuje. No coś tam widziałam ostatnio. Tęgoskór cytrynowy mi się trafił, muchomor zielonkawy (sromotnikowy), maślanka

radzi sobie nie najgorzej i jeszcze jeden jedyny muchomorek czerwony. Pierwszy w tym roku!!! 

Przekleństwo jakieś, czy coś? Żeby nawet złamanego gołąbka?! Pocieszam się tym, że po napisaniu tekstu o wyganianiu grzybów przed sezonem nie poszłam w trybie turbo tym tropem, bo ocalała spora ilość zapasów z ubiegłego roku (ahhh, cóż to był za sezon.....!) 

Ale ten tekst był jakoś w maju, kiedy pojawiły się bardzo konkretne pojawy grzybów. Ja też na początku czerwca zebrałam trochę prawdziwków, akurat na obiad i dwa słoiczki. Ale to był moment zaledwie.

Cokolwiek później wyrosło, już w zarodku robaczywe (przepraszam - zaczerwione) było i wstrętne. I tylko prawdziwki.

W tym roku nie widziałam:

smardzy - ale tych drani nie widziałam nigdy

koźlarzy (poza trzema pomarańczowożółtymi które wyrosły sobie wbrew wszystkiemu)

maślaków

kurek - było kilka sztuk, ale to żart jakiś

opieniek - to okropne zupełnie ☹️

podgrzybków w normalnych ilościach (w tych dziwnych okolicznościach parę wyrosło, na dwa słoiczki raptem i parę suszonych). O nich już było TU

gołąbków - pojedyńcze

piaskowców modrzaków moich pięknych

rydzy - ale i tak ich nie widuję, bo u nas nie rosną

kani żadnego rodzaju

muchomora czerwonego, którego uwielbiam za jego piękno, wesołość i energię - tylko jednego...

gąsek - te może będą?

No i co z moją coroczną psychoterapią? Nic tak nie odpręża, nie cieszy, nie uzdrawia chorej duszy jak grzybobranie. 

Piękny, zielony, cichy las i te łebki wystające z mchów... Może jakieś zażalenie z prośbą o sanatorium do ZUS?

Ale na kij mi to sanatorium, jak grzybobrania nie ma i nie wygląda na to, że będzie. Wrrrr.

I co? Oj nie będę ja już rozdawać grzybasków w żadnej formie, ani suszonych, ani marynowanych, ani świeżutkich mrożonych.

Będę skąpa, wstrętna, paskudna. I wredna.

No chyba że...

Niestety fotki z innych sezonów, bo nawet aparatu na zwiady nie biorę.