Jesień

Klucz dzikich gęsi
otworzył drzwi do jesieni.

Na srebrnych niciach babiego lata
uciekają maleńkie pajączki,
nie słychać już skowronków...
Dlaczego tak szybko?
Przecież zostało jeszcze królewskie złoto i purpura

w które zaczynają przyoblekać się drzewa,
zostało słońce zatopione w krysztale powietrza,

wieczory i poranki 

zasnute pajęczyną szarookiej mgły,
pachnące pieczonymi ziemniakami ogniska.
Kasztany dopiero otwierają senne, brązowe oczy
a wystrojone w czerwone korale jarzębiny
szykują się na wielki bal
u Pani Jesieni
szafarki wszelkich dóbr
u Pani Jesieni
dawczyni nowego życia

które wyjdzie z łona wiosny
otwartego kluczem powracających gęsi.