Niezbyt pożądani goście

Dziś trochę o mniej sielskim i mniej bezpiecznym obliczu mieszkania na wsi. Oczadzeni pięknem i atmosferą naszego miejsca na ziemi, czasem możemy przeholować z uwielbieniem dla natury. Norma, zwłaszcza dla dusz romantycznych i ekologicznych. Sprawa dotyczy naszych (często bliskich) niebezpiecznych sąsiadów.
Czy też gości. Chodzi o rozmaite brzęczydła latające nad naszymi głowami, topiące się w mniej lub bardziej rozrywkowych napojach i częstujące się naszym pożywieniem. Czyli pszczoły, osy i szerszenie. Buszując w internecie niejednokrotnie łapię się za głowę widząc nawiedzoną niefrasobliwość ludzi. Udowadniają, że "nie można" likwidować gniazd os czy szerszeni znajdujących się niedaleko naszych wiejskich siedzib. Bo to jest forma naturalnego współżycia z przyrodą. 

Dwa przykłady z mojego podwórka. Nie teoria, ale praktyka - to najbardziej działa na wyobraźnię.

Mąż ubrał rankiem polarową bluzę. Okazało się, że w nocy zadomowił się w niej szerszeń i tak przyjacielsko go przywitał, że wylądowaliśmy z jego spuchniętym ramieniem i wędrującymi czerwonymi plamami na twarzy w szpitalu. Oczywiście zastrzyki, dwie godziny obserwacji i powrót do domu. Dobrze, że nie jest uczulony na jad błonkówek. 

Ale ja jestem.

W piękny, październikowy dzień oprowadzaliśmy przyjaciół po naszym sadzie. I nagle we włosy wpadła mi osa, goniąca jakiegoś owada. Moment i poczułam piekący ból. Wiedziałam, że u mnie to nie przelewki. Zdarzało mi się dostać od tego stworzenia użądlenie. Później przez dwa miesiące nosiłam np na udzie 10-15 centymetrowy, bolący obrzęk, mimo stosowania domowych środków i leków przeciwuczuleniowych. 

W skrócie skończyło się tym, że natychmiast wezwane pogotowie jechało w naszą stronę, a my z dziką prędkością w stronę pogotowia. Cały czas w kontakcie z dyspozytorką. Leżąc na tylnej kanapie walczyłam z utratą przytomności, która przyszła w momencie usłyszenia sygnału karetki. Reanimowali mnie na poboczu "gdańskiej". No i szpital, kroplówki, zastrzyki. Do podwórka już by nie dojechali. Moi bliscy nie zbagatelizowali tej sytuacji, zareagowali natychmiast i dzięki temu siedzę przed kompem i opisuję to wszystko. Mniej szczęścia miała rok później znana aktorka Ewa Sałacka.

Niestety, ale mieszkanie na wsi nie oznacza zgody na wszystko wokół "jak leci". Od wieków mieszkańcy wsi mieli swoje sposoby na pozbywanie się niebezpiecznego sąsiedztwa. Mieszkaniec wsi nie musi "...bo to wszystko wokół to natura" wystawiać siebie i bliskich na niebezpieczeństwo. A szerszeń czy osa w bezpośrednim otoczeniu takie niebezpieczeństwo oznacza. I nie mów mi, że nie jesteś uczulony. Z uczuleniem jest tak, że nie jesteś uczulony, nie jesteś, a w którymś momencie alergia może się ujawnić. Jeśli zbagatelizujemy - może być różnie. Uważam, że zachłyśnięcie się naturą, wsią, nie zwalnia nas od obowiązku poszerzania swojej wiedzy na temat otaczającej nas przyrody. Czy mając w obrębie podwórka gniazdo żmii zygzagowatej pozwoliłbyś jej mieszkać między Twoimi dziećmi czy wnukami? A ona jest mniej niebezpieczna od pszczoły. Albo - rośnie wielki, gruby, piękny, biały chwast. No piękna roślina, mocna i taka... naturalna - a to może być Barszcz Sosnowskiego, jedna z najbardziej niebezpiecznych roślin w naszym kraju...